Protezy częściowe podparte – protezy szkieletowe

Są to protezy, które co prawda spoczywają na błonie śluzowej w bezzębnych obszarach jamy ustnej, ale znajdują dodatkowe oparcie na odpowiednio przygotowanych zębach własnych pacjenta.
Oparcie to zapewniają niewielkie, sztywne wypustki metalu zwane cierniami, zaczepiające się na zachowanych zębach.

Działanie ich polega na tym, że przenoszą one część obciążeń zgryzowych, jakim podlega proteza, na zęby pacjenta. Zmniejsza się tym samym nacisk protezy na kość (poprzez dziąsło i okostną) i kość zanika dużo wolniej niż pod protezami osiadającymi.

Protezy podparte wykonuje się najczęściej jako protezy szkieletowe.
Składają się one ze szkieletu odlanego ze stopu kobaltu z chromem i molibdenem.  Imitacja dziąsła i sztuczne zęby wykonane są z akrylu..

Sposoby zamocowania protez szkieletowych w jamie ustnej.

Najbardziej rozpowszechnionym sposobem umocowywania protez szkieletowych jest stosowanie klamer. Klamry są to sprężyste, metalowe wypustki stanowiące część szkieletu protezy.
Obejmują one zęby sąsiadujące z miejscem pozbawionym zębów i dzięki tarciu utrzymują protezę w ustach. Ich zaletą jest to, że zazwyczaj nie wymagają przygotowania zębów, na których będą się znajdować (choć czasem taki ząb trzeba pokryć koroną protetyczną, aby poprawić jego kształt i sprawić aby działanie klamry było mocniejsze). Wadą klamer jest to, że są widoczne, czego nie akceptują niektórzy pacjenci.

Innymi sposobami umocowania protez szkieletowych w jamie ustnej jest zastosowanie zatrzasków, zasuw i zamków. Są to niewielkie urządzenia które poprzez tarcie lub w inny mechaniczny sposób utrzymują protezę we właściwym położeniu. Ich zastosowanie wymaga wcześniejszego przygotowania zębów, na których mają się znaleźć.

Polega to na oszlifowaniu zęba, na którym ma znajdować się element mocujący oraz zęba z którym on sąsiaduje. Na oba te zęby wykonuje się korony protetyczne połączone ze sobą, a do korony, która sąsiaduje z obszarem bezzębnym umocowany jest zatrzask, zasuwa lub zamek. Zatem oprócz planowanej protezy należy wykonać dwie korony.

W przypadku planowania drugiej zasuwy (zatrzasku, zamku) trzeba oszlifować następne dwa zęby i pokryć je połączonymi koronami.

Zaletą tego postępowania jest rezygnacja z widocznych klamer.
Do pewnego stopnia wadą czy niedogodnością jest konieczność oszlifowania dwóch a nawet czterech zębów. Koszt leczenia protetycznego składa się w tym przypadku z ceny koron, elementu lub elementów mocujących i ceny samej protezy.

Uwaga: zastosowanie opisanych urządzeń mocujących protezę szkieletową eliminuje co prawda widoczne klamry, ale w niektórych sytuacjach nie zapewnia całkowitego ukrycia protezy, czy zamaskowania jej obecności w jamie ustnej.

Protezę szkieletową można osadzić w ustach za pomocą koron teleskopowych. Korony zewnętrzne są wtedy częścią protezy a wewnętrzne są zacementowane na zębach pacjenta. W czasie zakładania protezy korony zewnętrzne nasuwają się na wewnętrzne. W chwili, gdy proteza osiągnie swoje właściwe położenie, tarcie powierzchni koron utrzymuje ją na podłożu.

Materiałem, z którego wykonuje się korony teleskopowe są stopy metali szlachetnych zapewniające niezbędną precyzję odlewów.